معماری پایدار
معماری پایدار اصطلاحی کلی است که به ساختمانهایی گفته می شود که برای محدود کردن تأثیر بشریت بر محیط طراحی شده اند. یک رویکرد سازگار با محیط زیست به ساختمان امروزی ، هر جنبه ای از مراحل برنامه ریزی و ساخت را در بر می گیرد. این شامل انتخاب مصالح ساختمانی است. طراحی و اجرای سیستم های گرمایش ، سرمایش ، لوله کشی ، زباله و تهویه ؛ و ادغام محیط ساخته شده در چشم انداز طبیعی است.
تاریخچه معماری پایدار
بسیاری از شیوه ها و اصول مورد استفاده در معماری پایدار ریشه در شیوه های ساختمانی باستان دارد که با ظهور مواد مدرن و تولید انبوه در عصر صنعتی دگرگون شد. آگاهی مدرن در مورد نیاز به معماری پایدار را می توان حداقل 50 سال پیش به سالگرد اولین روز زمین و جنبش بین المللی زیست محیطی و قانونگذاری بعدی که در سراسر جهان ایجاد شده است ، جستجو کرد.
اما جهان اکنون در بحبوحه یک وضعیت اضطراری برای تغییر آب و هوا قرار دارد و بسیاری از قوانین زیست محیطی که در 50 سال گذشته تصویب شده اند دوباره پس گرفته می شوند. این امر ضروری تر می کند که طراحان ، معماران ، سازندگان و مصرف کنندگان خواستار شیوه های ساختاری بهتر برای کمک به مقابله با خسارات ناشی از یکی از آلاینده ترین صنایع روی کره زمین هستند. به عنوان مثال ، در ایالات متحده ، 39 درصد از انتشار CO2 در ساختمان ها ایجاد می شود.
پایداری به عنصر مهم معماری معاصر تبدیل شده است. استانداردهای زیست محیطی مانندDGNB، BREEAM یا LEED رهنمودهایی را برای ساختمان پایدار ارائه می دهند و معماران مسئول سعی در دستیابی به این رتبه بندی های شناخته شده جهانی دارند تا اعتبار پایدار آنها را تأیید کنند. اما بسیاری دیگر به راحتی از واژه هایی مانند "دوستدار محیط زیست" ، "سبز" یا "پایدار" به عنوان اصطلاحات بازاریابی شستشوی سبز استفاده می کنند. با وجود تمام پیشرفت های دانش و آگاهی ، معماری واقعاً پایدار هنوز بیشتر از قاعده مستثنی است.
ویژگی های معماری پایدار
- تمرکز کلی بر کاهش تأثیرات زیست محیطی انسان بر محیط زیست دارد
- محدود کردن مصرف بیهوده انرژی با استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر مانند صفحات خورشیدی و سیستم های گرمایش ، سرمایش و تهویه طبیعی
- ساختمان هایی که حداقل به اندازه مصرف صفر خالص انرژی تولید می کنند
- سیستم های حفاظت از آب مانند جمع آوری آب باران و بازیافت آب خاکستری
- بام های سبز ، دیوارهای زندگی برای خنک سازی طبیعی و سلامتی و رفاه افرادی که در داخل آن کار و زندگی می کنند
- ادغام در چشم انداز اطراف
- استفاده از مواد تجدید پذیر مانند بامبو ، کنف ، چوب پنبه ، کتان ، و سویا
- جایگزینی مواد مرسوم مانند بتن با گزینه های پایدار مانند کنفراکت ساخته شده از کنف ، آهک و آب یا پلاستیک های معمولی با پلاستیک های زیستی نوآورانه ساخته شده از جلبک ها
- استفاده از مواد بازیافتی و دوربینی
- فضاهای سازگار و مدولار ساخته شده از مواد طبیعی که به راحتی قابل تجزیه مجدد هستند
- خانه های کوچک ، آپارتمان های کوچک و دیگر سازه های کوچک که به رفع اشتهای مسکن پایدارتر کمک می کنند و از توده و انرژی زمین کمتری استفاده می کنند
- راه حل های جایگزین مسکن مانند خانه ها و ساختمانهای آپارتمانی ساخته شده از کانتینرهای حمل و نقل بازیافت شده و همچنین معماری شناور در آبراه های سراسر جهان که کمبود مسکن در مناطق ساحلی متراکم را برطرف می کنند
- تلفیق گیاهان و طبیعت از طریق دیوارهای زنده ، برجهای مسکونی پوشیده از درخت و بام های سبز برای کمک به خنک سازی ساختمان های موجود و ایجاد محیط های سالم زیست دوستانه برای انسان